«Ο Εξολοθρευτής», μια κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας
Αν κάτι φοβίζει τους ανθρώπους έντονα σήμερα, είναι το πού θα οδηγήσει αυτή η ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας. Θα συνεχίσει να μας υπηρετεί η Επιστήμη ή εμείς θα γίνουμε υπόδουλοι της ίδιας, με απώλειας της ελευθερίας και της προσωπικής βούλησης;
Η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί τη μεγαλύτερη βιοηθική πρόκληση της σύγχρονης εποχής. Είναι το επόμενο βήμα που θα βελτιώσει τη ζωή του ανθρώπου ή θα είναι η επόμενη κίνηση που θα τον υποδουλώσει;
Αν ο Κινηματογράφος είναι ένας σχολιασμός του Σήμερα, μπορούμε να πούμε πως πολλές φορές προέβλεψε και προφήτεψε και το μέλλον.
Για το είδος Επιστημονικής Φαντασίας, μία ταινία μπορεί να θεωρηθεί το κορυφαίο κινηματογραφικό της ηγέτημα: ο Εξολοθρευτής.
To αγαπημένο franchise που έγινε κομμάτι ενός τεράστιου λαϊκού μύθου, ξέφυγε από το επίπεδο της ταινίας και έγινε τηλεοπτική σειρά, κόμιξ, μέχρι βιντεοπαιχνίδια.
Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της κινηματογραφικής του πορείας. Ο Τζέιμς Κάμερον, με την πρωτοποριακή του ταινία το 1984, φέρνει το μέλλον κοντά στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι εκείνης της εποχής.
Πρωταγωνιστής ένα ρομπότ, το οποίο έρχεται από το 2029 στο 1984 με σκοπό να εξολοθρεύσει τη Sarah Connor, η οποία θα ηγηθεί στο μέλλον αλλά και θα γεννήσει εκείνον που θα αγωνιστεί ενάντια στην κυριαρχία των μηχανών.
Η κλασική ταινία του 1984 θα επεκταθεί και σε πέντε άλλες συνέχειες, που όμως δεν μπόρεσαν να την ξεπεράσουν. Η πρώτη ταινία συνεπαίρνει μέχρι σήμερα τους θεατές με την προφητική της ιδιότητα, την τεχνολογική της φιλοσοφία και την κλασική αισθητική των 80's ταινιών.
Παρ’ όλα αυτά, με εξαίρεση τις τρεις συνέχειες, η δεύτερη συνέχεια, παραγωγής και αυτή Κάμερον, είναι αριστουργηματική και μπορεί να θεωρηθεί επάξια συνέχεια της επίσημης ταινίας. Πολλοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι υπερτερεί κιόλας.
Άξιο αναφοράς και το soundtrack της ταινίας, το οποίο την "έντυσε" εξαιρετικά. Από το μουσικό μυαλό του Μπραντ Φίντελ.
Η ταινία ακόμα και σήμερα επηρεάζει την κινηματογραφική κουλτούρα, αποτελώντας ισχυρή έμπνευση της σύχρονης ποπ αισθητικής.
Πάνω από όλα, είναι ένας φιλοσοφικός στοχασμός στην παντοδυναμία των μηχανών, στο πόσο επικίνδυνη είναι η άκρατη και δίχως μέτρο ελευθερία τους και κατά πόσο πρέπει να οριστεί το πλαίσιο ελευθερίας της τεχνολογίας πριν αυτή εξουσιάσει και αποβεί καταστροφική.
"Ο Εξολοθρευτής" αποτελεί ένα διαχρονικό αριστούργημα για το συγκεκριμένο είδος το οποίο δεν χρειάζεται να "επιστρέψει", όπως δηλώνει η κλασική ατάκα του ήρωα που ενσαρκώνει ο Σβαρτσενέγκερ.
Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι πάντα εδώ.