Περί μοντέρνας κουζίνας
Είναι γεγονός πως όλα υποβάλλονται στο νόμο της εξέλιξης και της αλλαγής. Και αυτό, φυσικά, περιλαμβάνει και την τέχνη του φαγητού, τη γαστρονομία.
Η σύγχρονη κουζίνα έχει εξελιχθεί αναμειγνύοντας γεύσεις και αρώματα, εξελίσσοντας ακόμα και πιο παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής και παγκόσμιας γαστρονομίας.
Δεν είμαι φανατική θαυμάστρια μίας νοοτροπίας που επιθυμεί να ανακατέψει κανταΐφι με χταπόδι, ωστόσο αποδέχομαι όμως πως υπάρχει και μία ανάγκη "προχωρημένης" φαντασίας και έκφρασης στη σύγχρονη μαγειρική.
Αν κάτι με απωθεί στη σύγχρονη γαστρονομία, είναι το γεγονός πως καλούμαι να πληρώσω ένα υπέρογκο ποσό για μία μικρή και αρκετές φορές μη ικανοποιητική μερίδα, η οποία απλώς αντανακλά το όνομα του σεφ και του πολυτελούς ρεστοράν.
Με ιντριγκάρει, προσωπικά, μία πιο μοντέρνα προσέγγιση σε παραδοσιακές γεύσεις, αλλά θεωρώ πως το κόστος δεν είναι ανάλογο ποσότητας και ποιότητας αρκετές φορές.
Θα μπορούσα να περάσω το ίδιο εξαίσια στην ταβέρνα της γειτονιάς μου με ένα εκλεπτυσμένο βράδυ στη Σπονδή. Αυτό που έχει σημασία είναι οι καλές πρώτες ύλες, η αγάπη για τη δημιουργία, ο σεβασμός στους Έλληνες παραγωγούς που προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε τόσο αντίξοες για την οικονομία εποχή.
Και το σημαντικότερο όλων: η αγάπη για τον άνθρωπο που επιλέγει το μαγαζί σου και επιλέγει να δαπανήσει ένα μέρος των χρημάτων του για να γευτεί αυτό που του προτείνεις.
Και είναι γεγονός, η ελληνική γαστρονομία έχει ανέβει πολλές σκάλες πιο ψηλά, εξελίσσεται διαρκώς και αγκαλιάζει το παλιό συμφιλιώνοντάς το με μία πιο ανοιχτόμυαλη εκδοχή.
Δεν με αγγίζει, βεβαίως, κάθε μοντέρνα πρόταση, αλλά διαπιστώνουμε πως οι προσμίξεις ανόμοιων γεύσεων και υλικών μπορούν να δημιουργήσουν και ένα αποτέλεσμα που δε φανταζόμαστε ως θετικό αποτέλεσμα.
Δε θα έλεγα όχι σε μία γκανάζ λευκής σοκολάτας που συνοδεύεται και από ένα πιτόγυρο. Ή είσαι γαστρονομικά ριψοκίνδυνος ή δεν είσαι…